Choroba ta dotyka głównie chłopców aktywnie uprawiających sport między 10 a 15 rokiem życia. Sporty, w których ryzyko wystąpienia choroby jest większe to np.: piłka nożna, koszykówka, siatkówka, lekkoatletyka — w większości przypadków w tych dyscyplinach dominują kopnięcia, skoki czy gwałtowny bieg.
Istnieje kilka teorii mówiących o przyczynach powstawania tej choroby. Na skutek mikrourazów i dużych przeciążeń więzadła właściwego rzepki (które jest częścią wspólną ścięgna mięśnia czworogłowego uda) dochodzi do silnego oddziaływania na guzowatość piszczeli, które w okresie dorastania jest podatne na odkształcenia, tym samym powodując w tym miejscu powstawanie stanu zapalnego.
Jedną z przyczyn powstawania choroby Osgood-Schlattera jest nadmierne przodopochylenie miednicy, przykurcz mięśnia czworogłowego (głównie prostego uda) oraz mięśnia naprężacza powięzi szerokiej. Nieprawidłowa postawa zawodnika w pozycji statycznej czy dynamicznej oraz dysbalans mięśniowy mają wpływ na przeciążenia okolicy guzowatości piszczeli.
Wyróżnia się III stopnie choroby na podstawie obrazu np. USG oraz dolegliwości bólowych:
I - wewnętrzne uszkodzenia jądra bez naruszenia ciągłości chrząstki / ból utrzymuje się do 24h po treningu
II - uszkodzenia jądra kostnienia poza polem przyczepu więzadła rzepki / ból utrzymuje się powyżej 24h po treningu
III - uszkodzenie jądra kostnienia w miejscu przyczepu więzadła właściwego rzepki / ból występuje cały czas, również podczas aktywności dnia codziennego.
Co należy robić?
W okresach zaostrzeń choroby należy zmniejszyć intensywność treningów oraz rozpocząć rehabilitację, która ma na celu przede wszystkim zmniejszenie stanu zapalnego i dolegliwości bólowych, rozluźnienia napiętych czy przykurczonych struktur, wzmocnienia odpowiednich mięśni oraz poprawę stabilizacji. Oprócz odpowiednio dobranych ćwiczeń stosuje się techniki rozluźniania mięśniowo-powięziowego, rolowanie czy kinesiotaping.
Jak najszybciej rozpoczęta terapia skutkuje szybszym powrotem do bezbólowej aktywności fizycznej!